Veegwet: menselijke maat is terug bij het UWV, niet bij de werkgever

Dat leidde tot veel ophef in de media en dus besloot UWV in te grijpen.

Er stond in het bericht dat de werknemer niet de dupe mag worden van de achterstanden bij UWV en dus worden deze terugvorderingen gestopt en zelfs kwijtgescholden. Dit is een eerlijk en prima besluit van UWV. De belangen van die werknemers zijn immers heel groot en de stress met geen pen te beschrijven.

Op diezelfde dag had onze collega Lex van den Heuvel een rechtszitting voor een werkgever die eigenrisicodrager is voor de WGA. Vanaf september vorig jaar tot maart 2021 werd voor maar liefst 22 van zijn werknemers, die niet op tijd werden gekeurd, klakkeloos de voorschotten aan hem doorberekend. Let op: voor deze werkgever gaat dit om honderdduizenden euro’s!

Inmiddels bleek op de zitting, na de keuringen, dat 12 van de 22 van die gevallen (dit kan nog meer worden want nog steeds is niet iedereen gekeurd) niet aan hem mochten worden doorbelast, want dat werden <35% beslissingen (geen WGA recht) óf IVA-uitkeringen. Waar UWV zelf al in december 2020 aangaf dat ze verwachtten dat de helft onterecht een voorschot zou zijn, is dat nu ook in de praktijk gebleken. Een grove schande!

Die voorschotten worden zonder enig onderzoek toegekend bleek uit alle dossiers, zelfs aan mensen die door het UWV zelf werden betaald (No-risk) en waarvan UWV zou moeten weten dat die nooit aan een werkgever in de WGA mogen worden doorbelast. Maar ook met de werkgever werd niets afgestemd. Vragen als: kunt u dat wel hebben, welke reserveringen moet u hiervoor op de balans opnemen, werden niet gesteld. Dus zonder enige belangenafwegingen werd vervolgens de rekening van elk (in meer dan de helft ten onrechte verstrekt) voorschot eenzijdig bij deze werkgever neergelegd.

Is er dan geen sprake van een menselijke maat voor een werkgever?

Deze vraag werd gesteld aan de betreffende UWV-directeur, maar helaas bleef deze onbeantwoord. Klaarblijkelijk mag de werkgever wel de dupe worden van de UWV achterstanden en hier (on)bewust veel schade door lijden.

Ondanks dat de reactie van de betreffende UWV-directeur uitbleef kwam een week later echter wel een ‘’Veegwet’’ voorstel. In een Veegwet worden ‘’fouten’’ in eerdere wetten ‘’gecorrigeerd’’.

Het voorstel is om nu in de WIA uitdrukkelijk op te nemen dat een voorschot te zien is als een toegekende uitkering! Als onze rechtszaak gewonnen wordt omdat wij daar stelden dat er geen enkele basis is waarop het UWV het voorschot op de werkgever kan verhalen, zijn ze daarna toch ingedekt, maar waar blijft dan die menselijke maat ten aanzien van de werkgever?

In diezelfde Veegwet is het volgende voorgesteld:

Alleen wanneer een No risk Ziektewetuitkering gedurende de eerste twee jaar ziekte door het UWV ís uitbetaald, dan mag de WGA-uitkering die op die 2 jaar ziekte volgt niet aan de werkgever worden doorbelast. Anders is de doorbelasting 10 jaar!
Met als gevolg dat er honderdduizenden euro’s onterechte schadelast ontstaat.

Ooit was de No risk polis ingevoerd om de werkgever te compenseren voor ziekte-uitval van de werknemer met een arbeidshandicap, later gold dit t.a.v. de Structureel Functioneel Beperkte werknemer. Nergens werd de eis gesteld dat de No risk Ziektewetuitkering betaald moest zijn. UWV voerde dat wel als weigeringsgrond op maar de hoogste rechter verwierp die stelling omdat nergens in de Wet staat dat dit een eis zou zijn. Het ging erom dat de werknemer dat recht had, niet of dat recht ook geclaimd was.

Eerder had het UWV de vorderingstermijn voor een Ziektewetuitkering al beperkt tot 52 weken liggend voor de datum van aanvraag, terwijl zij wel 5 jaar mogen blijven terugvorderen en het Burgerlijk Wetboek ook 5 jaar als terugvorderingstermijn hanteert. Ook dit was discutabel, maar nu wordt daar dus extra voordeel voor het UWV van behaald: want als je dus niet uiterlijk vóór de 52e week vanaf datum ingang WIA alsnog een No risk ZW aanvraagt, ben je dus niet alleen die 2 jaar ZW kwijt (waar je anders 5 jaar de tijd voor had om aan te vragen) maar mag je ook nog eens 10 jaar lang de WGA betalen als eigen risicodrager óf als WHK-premie wanneer je geen ERD bent. Het gaat dan om € 150.000 tot € 250.000 per werknemer die je misloopt/onterecht moet voldoen.

Is het een redelijke belangenafweging om dergelijke schadeposten voor de werkgever te veroorzaken afgezet tegen het mindere werk van UWV?

Mooi voor UWV dat de Veegwet bestaat, maar niet voor de werkgever.

Vergeet niet dat via de Veegwet 2013 artikel 44 uit de ZW is geschrapt. Dat hield in dat als je op de eerste werkdag al ziek was, er geen recht op ZW was. Een brandend huis kun je immers bij geen enkele verzekeraar verzekeren. Iedereen vindt dat logisch. Maar het UWV zei dat dit zelden voorkwam maar wel veel werk voor ze was. Dus weg 44. Maar precies dat jaar werden heel veel uitzendbureaus eigen risico drager.

Je wilt niet weten hoevaak mensen al ziek in dienst kwamen, bijvoorbeeld na 103 weken door UWV hersteld verklaard en in WW verplicht te solliciteren. UWV rekende die gevallen door aan de ongelukkige werkgever waar zo iemand net ziek in dienst kwam. Dat heeft werkgevers ook oneerlijk veel gekost, tot 12 jaar arbeidsongeschiktheid lasten. En de BeZaVa die per 2014 met terugwerkende kracht tot 2010 opeens alle UWV ZW gevallen voor rekening van werkgever liet komen, terwijl die over die jaren tot 2014 niets kon doen.

Ongrondwettig en strijd met art 1 EVRM. Maar ondanks Hof en advies Advocaat Generaal en aanvullingen van o.a. ondergetekende, door HR wel akkoord bevonden. Dat is de grootste diefstal geweest die werkgevers waarschijnlijk ooit zullen hebben meegemaakt. Maar het blijft doorgaan totdat werkgevers eindelijk eens aan de bel gaan trekken.

Ik wacht dan ook met smart op de menselijke maat voor de werkgevers.
Lex van den Heuvel