De inkomenseis is een begrip uit de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) en wordt specifiek genoemd in artikel 60 van deze wet. Dit artikel beschrijft de voorwaarden voor de duur en hoogte van de uitkering binnen de regeling Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). De inkomenseis speelt een cruciale rol bij het vaststellen van de rechtmatigheid van bepaalde uitkeringen na afloop van een loongerelateerde WGA-uitkering.
Wanneer de loongerelateerde uitkering van de WGA eindigt, of wanneer een werknemer hier geen recht op heeft, kan hij of zij aanspraak maken op een loonaanvullingsuitkering of een vervolguitkering. Voor de loonaanvullingsuitkering geldt echter een specifieke inkomenseis:
De inkomenseis wordt herzien wanneer een wijziging in de resterende verdiencapaciteit gedurende twee opeenvolgende kalendermaanden voortduurt. Dit betekent dat als het inkomen van een werknemer structureel verandert, dit invloed kan hebben op de beoordeling van de inkomenseis en de hoogte van de uitkering.
Daarnaast geldt de inkomenseis niet meer als de werknemer gedurende ten minste twee maanden slechts 20% of minder van het door het UWV vastgestelde verdienvermogen kan realiseren. Dit biedt bescherming aan werknemers die wegens verslechterde omstandigheden minder in staat zijn om te werken.
De inkomenseis stimuleert werknemers met een WGA-uitkering om zoveel mogelijk te blijven deelnemen aan het arbeidsproces. Door minimaal 50% van hun resterende verdiencapaciteit te benutten, behouden zij recht op een loonaanvullingsuitkering, wat vaak financieel gunstiger is dan een vervolguitkering. Dit sluit aan bij het doel van de WIA: werknemers ondersteunen bij re-integratie en het benutten van hun arbeidsmogelijkheden.
